Anaplazmoza inaczej ludzka anaplazmoza granulocytowa (HGA)
Kleszcz czaronskóry
Anaplazmoza objawy
Pierwsze objawy anaplazmozy zazwyczaj zaczynają się w ciągu 2 tygodni od ukąszeniu zakażonego kleszcza, najczęściej nimfy ( małego kleszcza). Ugryzienie kleszcza jest zazwyczaj bezbolesne, a większość pacjentów nawet nie pamięta lub nie wiedziało, że ugryzł ich kleszcz. Bakteria w organizmie wędruje z krwią do szpiku kostnego i tam zaczyna w szybkim tempie namnażać się. W większości przypadków choroba przebiega w sposób bezobjawowy, a skrajnych przypadkach objawy przypominają symptomy grypy.
Poniżej znajduje się lista objawów powszechnie postrzeganych z tą chorobą.
- Gorączka
- Ból głowy
- Ból w mięśniach
- Złe samopoczucie
- Dreszcze
- Nudności / ból brzucha
- Kaszel
- Wysypka
Anaplazmoza, mimo iż w większości przypadków przebiega bezobjawowo może także doprowadzić do śmierci nawet u wcześniej i z pozoru zdrowych ludzi, jeśli nie zostanie w czasie lub prawidłowo zdiagnozowana i leczona. Największe ryzyko występuje u osób starszych, z chorobami autoimmunologicznymi lub z obniżoną odpornością. Ciężkie stany kliniczne mogą obejmować trudności w oddychaniu, krwotok, niewydolność nerek lub problemy neurologiczne. Szacunkowa liczba przypadków śmiertelnych, (czyli odsetek osób, które zmarły w wyniku zakażenia anaplazmozą) jest mniejszy niż 1%. Pacjenci, którzy zostali poddani wczesnemu leczeniu ambulatoryjnemu za pomocą leków szybko dochodzą do siebie.
Czytaj również: Neuroborelioza leczenie naturalne
Anaplazmoza - Diagnoza
W rozpoznaniu i leczeniu anaplazmozy kluczową rolę odgrywa wywiad lekarza pierwszego kontaktu z pacjentem oraz testy serologiczne, które wykrywają obecność przeciwciał przeciwko bakterii Anaplasma phagocytophilium. Lekarzowi należy przekazać informację o ukąszeniu kleszcza lub że przebywało się w obszarach, gdzie mogły występować kleszcze. Takie informacje mogą być bardzo pomocne w stawianiu diagnozy. Istotne informację i podejrzenia można wyciągnąć także na postawie podstawowego badania krwi. Wskazówki, takie jak spadek liczby płytek krwi (małopłytkowość), niska liczba białych krwinek (leukopenia), lub podwyższony poziom enzymów wątrobowych mogą wskazywać obecność anaplazmozy. W takim przypadku należy wykonać specjalistyczne badania laboratoryjne do potwierdzenia i rozpoznania anaplazmozy.
Anaplazmoza powikłania
Powikłania anaplazmozy granulocytarnej to: niewydolność nerek, wstrząs septyczny, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mięśni. Może ponadto dojść do rozwoju zespołu ostrej niewydolności oddechowej dorosłych, rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego DIC czy porażenia nerwu twarzowego.Bardzo groźnym powikłaniem jest ponadto rozwój zakażeń oportunistycznych, nierzadko prowadzących do śmierci, takich jak: aspergiloza płucna, kryptokokoza, rozsiana kandydoza, rozsiane zakażenie wirusem opryszczki Niekiedy zdarza się anaplazmoza przewlekła z objawami przewlekłego zmęczenia oraz bóle mięśniowo-stawowe. Z taką postacią choroby mamy do czynienia, gdy zakażenie nie zostanie rozpoznane na wczesnych etapach.
Leczenie anaplazmozy
Leczenie pierwszego rzutu u dorosłych i dzieci w każdym wieku odbywa się za pomocą leku o nazwie Doksycyklina. Leki należy podać natychmiast od momentu podejrzenia anaplazmozą. Leczenie nie powinno być opóźniane do czasu otrzymania wyników badań laboratoryjnych.
Zobacz także inne choroby i tematy związane z kleszczami:
Profilaktyka antykleszczowa
Polega na zapobieganiu ukąszeniom przez kleszcze,unikaniu pobytu na terenach zwiększonego ryzyka, gdzie kleszcze występują często. Ochrona przed kleszczami zakłada jednak przede wszystkim właściwe ubieranie się na wyprawy do lasu czy na gęsto porośniętą łąkę. A to oznacza ubranie koszuli z długimi rękawami, spodni z długimi nogawkami, skarpetek i pełnych butów. Osłonić warto też głowę i szyję.Warto przy tym dodać, że najlepiej, jeśli jest to odzież w jasnych kolorach; na czarnej czarnego kleszcza nie zobaczymy.Wskazane jest także stosowanie repelentów czyli preparatów na kleszcze, najlepiej zawierających DEET , które należy rozpylać na ubranie i odsłoniętą skórę, z wyjątkiem twarzy. Po każdym powrocie z terenów występowania kleszczy obowiązuje prysznic i dokładna kontrola całej skóry, zwłaszcza pachwin, pach, okolic za małżowinami usznymi i fałdów skórnych.
