Rwanda: Szczepienia, malaria, denga oraz inne potencjalne zagrożenia, czyli co zabrać i jak ważne są repelenty na komary w Rwandzie?
W Rwandzie występuje kilka groźnych chorób tropikalnych przenoszonych przez komary, moskity oraz muchy, na które do dnia dzisiejszego nie wynaleziono skutecznej szczepionki.Chrobry te stanowią poważne zagrożenia dla zdrowia,a w niektórych przypadkach mogą doprowadzić nawet do śmierci.
Najgroźniejsze z nich to:
- Malaria,
- Denga ,
- Gorączka Zachodniego Nilu,
- Filariozy, Leiszmanioza,
- Śpiączka afrykańska
- oraz równie groźna tzw. Ślepota rzeczna.
Ryzyko wystąpienia malarii w Rwandzie jest duże, niezależnie od pory roku na terenie całego kraju.
- Malarię roznoszą komary z rodzaju Anopheles, których należy bezwzględnie unikać stosując repelenty marki Mugga DEET korzystać z moskitier oraz chemioprofilaktyki.
- Malaria występuje niezależnie od pory roku, a największe możliwe natężenie ukąszeń przez komary jest w porze deszczowej i podeszczowej.
- Malaria jest obecnie jedną z trzech najgroźniejszych, oprócz AIDS i gruźlicy, chorób zakaźnych w świecie. Liczbę nowych zachorowań szacuje się na 300-500 milionów rocznie, a liczbę zgonów na 1,5-2,7 milionów każdego roku.
- Denga to potencjalnie śmiertelna choroba wirusowa, przyjmująca postać gorączki krwotocznej występująca u ludzi. Patogenem odpowiedzialnym za wywołanie choroby są wirusy dengi z rodziny Flaviviridae, przenoszone przez komary z rodzaju Aedes.Należy bezwzględnie ich unikać stosując repelenty marki Mugga DEET oraz korzystać z moskitier. Do głównych objawów poza wysoką gorączką należą silne bóle i sztywność stawów. Występuje endemicznie w strefie subtropikalnej i tropikalnej. Ze względu na brak szczepionki i skutecznych leków antywirusowych możliwe jest tylko leczenie objawowe.
Mapa występowania malarii w Rwandzie ( źródło www.fitfortravel.nhs.uk )
JAKIE SZCZEPIENIA DO RWANDY?
Obowiązkowe szczepienia:
- przeciwko żółtej gorączce
Szczepienia zalecane – przeciwko następującym chorobom:
- wirusowe zapalenie wątroby typu A
- wirusowe zapalenie wątroby typu B
- tężec + błonica
- choroba Heinego-Medina (inaczej: poliomyelitis)
- dur brzuszny
- meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
- inne według zaleceń lekarza w bardzo rzadkich sytuacjach
CO ZABRAĆ DO RWANDY
Poniżej przedstawiamy podstawowy ekwipunek, jaki powinien zabrać każdy turysta do Rwandy
Repelenty na komary, moskity i inne insekty ( bez repelentów i leków malarycznych nawet nie myśl o wyjeździe – to podstawa – tym bardziej, że do dzisiaj nie ma szczepionki na malarię ). Rwanda jest krajem gdzie występuje malaria przenoszona przez komary.
Moskitiera przeciw komarom. W większości hotelów w standardzie są już moskitiery na łóżko, zdarzają się zazwyczaj zakurzone, brudne lub dziurawe. Zdarza się, że hotel nie ma takich moskitier lub będziemy spali pod namiotem. Moskitiera chroni życie, bo nie dopuszcza do śpiącego człowieka komarzyc szukających krwi.
Apteczka podróżna zawierająca leki przeciwbólowe, plastry, środki odkażające oraz leki łagodzące problemy żołądkowe szczególnie przeciw biegunce.Na safari, w parku, na plaży, itp. miejscach podczas skaleczenia będziemy często skazani tylko na siebie i podręczny ekwipunek medyczny.
Żel antybakteryjny do rąk oraz nawilżone chusteczki. Żel stosujemy przed posiłkiem wcierając w ręce, a w szczególności zawsze tam, gdzie nie mamy dostępu do bieżącej wody np. na safari, parku lub w toalecie. W toaletach przy drodze nie ma zazwyczaj papieru i mydła. Żel i chusteczki chronią nas przed bakteriami szczególnie przed tzw. chorobą brudnych rąk,która ma wiele nazw. Raz określana jest amebozą innym razem czerwonką. Zarazić się nią można wszędzie, jednak największe ryzyko zachorowania istnieje właśnie w krajach tropikalnych.Czerwonką zarazić się możemy pijąc wodę lub spożywając jedzenie, które zakażone jest cystami pasożyta (Entamoeba histolytica),gdy dostaną się one do organizmu mogą zaatakować m.in. płuca, wątrobę lub mózg. Najczęściej jednak atakują jelita powodując tzw. zespół jelitowy. Ta postać czerwonki jeśli nie jest odpowiednio leczona może doprowadzić nawet do zgonu.
Emulsje do opalania z filtrem UVA/UVB min. SPF50 oraz pomadki do ust. W strefie równikowej i podrównikowej jest bardzo ostre słońce i suche powietrze, które szybko może doprowadzić do poparzeń skóry, przegrzania ,a nawet udarów. Pamiętaj o smarowaniu balsamem uszu,a pomadkami ochronnymi ust, które najczęściej i najszybciej ulegają przesuszeniu i poparzeniu.
Okulary przeciwsłoneczne,a osoby z wadą wzroku-druga para okularów.
Książeczkę szczepień międzynarodowych- (między innymi zalecane szczepienie przeciw żółtej febrze)
Woreczki foliowe strunowe lub typu ZIPP, które w czasie safari skutecznie chroniące rzeczy podręczne przed pyłem
Przewodnik z mapą o danym kraju w naszym języku – dobrze wiedzieć gdzie jesteśmy i jakie są zwyczaje danego kraju.
Ważny paszport (minimum 6 miesięcy od daty wyjazdu z terytorium kraju zagranicznego).
Kserokopię dowodu osobistego i paszportu
Numery telefonów do lekarzy chorób tropikalnych w Polsce ( są w zakładce Lekarze chorób tropikalnych) oraz do ambasad i konsulatów. Poziom medycyny w krajach tropikalnych jest zazwyczaj niski dlatego w razie problemów lepiej kontaktować się z lekarzem w Polsce lub najbliższym konsulatem.
Kamera, aparat fotograficzny, lornetka, latarka, zapasowe baterie do aparatu oraz karta pamięci.
Karty kredytowe (najczęściej akceptowane są Visa, MasterCard, American Express).
Zaświadczenie medyczne (w języku angielskim), jeśli chorujecie Państwo na jakiś poważne schorzenia
Należy rozważyć zakup dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego (ubezpieczenie kosztów transportu, leczenia, następstw nieszczęśliwych wypadków)
Małe saszetki, torebki z suwakiem na dokumenty i pieniądze oraz jakiś plecak szczególnie przyda się na Safari. Dokumenty należy trzymać albo hotelowym sejfie albo zawsze blisko siebie – najwięcej złodziei jest na bazarach.
Odzież powinna być lekka, przewiewna i w jasnych kolorach. Powinniśmy zabrać długie spodnie,szorty,polar,sweter albo lekka kurtka,kostium kąpielowy, koszula z krótkim rękawem, koszula z długim rękawem, buty zakryte trekingowe lub adidasy,sandały,kapelusz albo czapka ( chronią nas przed groźnym słońcem ), płaszcz przeciwdeszczowy (wszystko z tkanin przewiewnych)
PROFILAKTYKA PODCZAS POBYTU W RWANDZIE
Nie brodzić i kąpać się w zbiornikach ze stojącą wodą: Zbiorniki ze stojącą wodą (jeziora,kanały,stawy,kałuże,sadzawki) to ulubiona kryjówka ślimaków przenoszących bilharcjozę (po malarii najczęściej występująca choroba tropikalna na świecie). Obecnie cierpi na nią 200-300 mln ludzi. Larwy przywry przenikają do organizmu człowieka przez skórę, do powierzchownych naczyń krwionośnych. Przekształca się w migrujące stadium rozwojowe – schistosomulę, która dostaje się wraz z krwią do płuc, lewej części serca, dużego krwiobiegu i w końcu do wątroby. Wątroba jest miejscem osiągnięcia dojrzałości płciowej.
Spożywać żywność i wodę wyłącznie z kontrolowanych źródeł: Myć ręce wodą z mydłem przed każdym posiłkiem i stosować żele antybakteryjne z minimalną zawartością alkoholu 60%.W terenie,gdzie nie mamy dostępu do wody zawsze stosujemy żele.Pić tylko i wyłącznie wodę butelkowaną lub przegotowaną.Unikać spożycia napojów i drinków z lodem niewiadomego pochodzenia.Unikać spożycia produktów mlecznych, jeśli nie mamy pewności, że były pasteryzowane oraz żywności pochodzącej od ulicznych sprzedawców.Uważajmy na świeżo wyciskane soki.Unikajmy surowych warzyw (zwłaszcza liściastych), sałatek, owoców morza, mięsa, majonezu i lodów. Owoce myjemy i obieramy własnoręcznie. Jedzmy potrawy gotowane, pieczone lub smażone.
Unikać obrażeń ciała i drobnych skaleczeń: Unikać kontaktów z lokalnymi zwierzętami,a w przypadku pogryzienia lub zadrapania przez zwierzę, należy jak najszybciej przemyć ranę wodą utlenioną lub wodą z mydłem i skierować się do placówki służby zdrowia.Unikać robienia tatuaży, przekłuwania uszu, pępka, iniekcji niesterylnymi igłami ( zagrożenie zakażeniem HIV, WZW typu B, C). Unikać chodzenia boso po ziemi, gdzie istnieje ryzyko zakażenia (choroby pasożytnicze, np. zespół larwy wędrującej ), picia alkoholu przed planowanym prowadzeniem pojazdu, jazdy przepełnionymi autobusami i mikrobusami.Zawsze zapinać pasy bezpieczeństwa i stosować foteliki samochodowe dla dzieci, korzystać z kasków podczas jazdy rowerami i motocyklami,korzystać z kasków podczas wycieczek w skalne góry.Dbać o higienę ciała.Stosować prezerwatywy, a najlepiej unikać stosunków seksualnych ( zagrożenie zakażeniem HIV, WZW typu B, C, choroby skórne).
A CO PO POWROCIE?
(Republika Ruandy) Stolica: Kigali
Waluta: frank ruandyjski (RWF);
Języki urzędowe: francuski, angielski, kinya-ruanda
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE.
O wizę do Ruandy należy ubiegać się w Ambasadzie Ruandy w Berlinie. Należy przedstawić ważny na co najmniej 6 miesięcy od planowanej daty wjazdu paszport, wypełniony formularz wizowy, zaproszenie lub list informujący o celu pobytu oraz fotografię 4×4 cm na białym tle. Nie ma obowiązku okazania biletu powrotnego ani określonej kwoty pieniędzy na każdy dzień pobytu. Osoby mające w paszporcie wizę ruandyjską mogą mieć problemy przy przekraczaniu granicy z Demokratyczną Republiką Konga. Aktualne informacje wizowe dostępne są pod adresem www.migration.gov.rw
PRZEPISY PRAWNE
Za posiadanie i używanie narkotyków oraz handel nimi grozi kara więzienia i kara grzywny.
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA
Wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze. Ze względu na duże zagrożenie malarią planującym podróż do Ruandy zaleca się profilaktykę przeciwko tej chorobie. W regionie wybuchają co jakiś czas epidemie zapalenia opon mózgowych. Opieka medyczna jest bardzo ograniczona i często występują braki w zaopatrzeniu w podstawowe medykamenty. Dobrej jakości usługi medyczne dostępne są jedynie w klinikach prywatnych. Zaleca się wykupienie przed przyjazdem międzynarodowego ubezpieczenia zdrowotnego.
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
Obowiązuje ruch prawostronny. Podróżowanie samochodem po drogach Ruandy jest bardzo niebezpieczne – miejscowi kierowcy jeżdżą brawurowo, drogi pełne są pieszych i stad zwierząt domowych. Szczególnie niebezpieczne jest podróżowanie nocą. Główne drogi są w dobrym stanie, lecz w czasie pór deszczowych bocznymi drogami można jeździć jedynie samochodem z napędem na cztery koła. Na drogach spotyka się często blokady policyjne kontrolujące nie tylko samochody. Stacje obsługi są dostępne tylko przy głównych drogach. Wymagane jest ubezpieczenie. Honorowane jest międzynarodowe prawo jazdy, którym można się posługiwać przez trzy miesiące.Zaleca się ostrożność w korzystaniu z transportu publicznego – pojazdy są przeładowane, a kierowcy jeżdżą nieostrożnie. Szczegółowe informacje o podróżowaniu po Ruandzie można znaleźć na stronie internetowej www.gov.rw .
BEZPIECZEŃSTWO
Nie zaleca się podróżowania po zmroku. W miastach należy uważać na złodziei kieszonkowych działających głównie w zatłoczonych miejscach. Rzadko natomiast występują pospolite w innych krajach regionu kradzieże samochodów, zbrojne napady i rozboje.
INNE PRZYDATNE INFORMACJE
Klimat jest łagodny i ciepły, są dwie pory deszczowe.
Nie ma problemów z wymianą w bankach walut zachodnich na walutę miejscową. Karty kredytowe akceptowane są tylko w hotelach i centrach handlowych w Kigali. Czeki podróżne mogą być realizowane tylko w bankach.
Łączność telefoniczna jest generalnie dostępna. W Kigali i większych miastach działają budki telefoniczne i łączność internetowa.Otwarty w 1999 r. Park Narodowy Des Volcans, który słynie z występujących tam goryli górskich, można zwiedzać tylko pod ochroną strażników. Wstęp do parku możliwy jest jedynie po uzyskaniu zezwolenia Ruandyjskiego Biura Turystyki i Parków Narodowych. Rezerwacji należy dokonywać z wielomiesięcznym wyprzedzeniem. Wstęp kosztuje ok. 500 USD od osoby. W Ruandzie od lat pracują liczni polscy misjonarze i siostry zakonne.
PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE
Brak polskiej placówki dyplomatycznej
Konsul honorowy: Charles Ngarambe (język konsula francuski, angielski)
Rwanda, Kigali, Avenue de la Justice, P.O. Box 3246
Tel.: (00-250) 788 300 340
c_ngarambe@hotmail.com cngarambe@gmail.com rwair@rwanda1.com